Week van de seksuele gezondheid

“Ik was eerst terughoudend om in gesprek te gaan over dit onderwerp want in de cultuur waar ik vandaan kom, is praten over seksualiteit taboe. Maar ik had een goede band met mijn revalidatiearts en ik vertrouwde haar, dus heb ik geluisterd toen zij mij voorstelde om eens met de seksuoloog te gaan praten. Dat vond ik in het begin heel lastig maar gaandeweg ging het beter. Met de seksuoloog heb ik gewerkt aan het accepteren van het feit dat ik seksueel niet meer kan functioneren zoals vóór mijn dwarslaesie, maar dat dit niet betekent dat ik als partner niks te bieden heb. Langzaam groeit mijn zelfvertrouwen en durf ik mij weer open te stellen voor een mogelijke relatie.”

“Door mijn aandoening had ik veel minder zin in seks dan vroeger en ik beleefde er veel minder plezier aan. Daarover voelde ik me erg schuldig tegenover mijn partner, maar het bleek lastig om daar met z’n tweeën over te praten. Samen met de seksuoloog lukte dat wel en daar ben ik heel blij om. Ik heb niet meer het gevoel dat ik móet vrijen en juist daardoor is er ruimte ontstaan waarin er toch van alles kan gebeuren… Ook al ziet dat er misschien anders uit dan vroeger. Ik voel me in alle aspecten van mijn leven goed gehoord door Reade en de onderdelen van mijn revalidatiebehandeling vielen als puzzelstukjes in elkaar: de fysio- en ergotherapie, maatschappelijk werk, de psychologische én de seksuologische ondersteuning.”

“Ik heb het onderwerp seksualiteit met mijn maatschappelijk werker besproken omdat ik hierin met mijn echtgenoot na verloop van tijd helemaal was vastgelopen. Seks was een beladen onderwerp geworden in onze relatie. Toen ben ik doorverwezen naar de seksuoloog en daar werd aandacht besteed aan gevoelens van rouw en verdriet om wat we zijn kwijtgeraakt: een spontaan en ontspannen seksueel leven zonder pijn. Voor mijn partner was het heel fijn dat er ook ruimte was voor zijn verhaal. Mijn ziek zijn vraagt ook van hem een grote aanpassing. Samen met de seksuoloog hebben we gewerkt aan duidelijker en opener communiceren over seksualiteit. Dat bracht lucht: we kunnen het er nu gewoon over hebben samen.”

“Mijn echtgenote begon over het onderwerp seksualiteit, op de valreep tijdens een gesprek bij de revalidatiearts. Het deed haar veel verdriet dat het vrijen zo lastig was geworden. We zijn doorverwezen naar de seksuoloog voor een aantal gesprekken met z’n tweeën. Achteraf zeiden we tegen elkaar: ‘dit was een geluk bij een ongeluk’. Door het openlijk bespreken van seksualiteit en door de oefeningen die we meekregen voor thuis is onze manier van omgaan met seks veranderd. Het is minder doelgericht en meer pleziergericht geworden. We maken ruimte om gewoon te ‘spelen’ met elkaar. De ergotherapeut heeft ons daarnaast geadviseerd over andere houdingen in bed, dat was ook heel helpend. We zijn blij dat we over dit onderwerp begonnen zijn!”

“Met mijn aandoening heb ik mijn hele leven al te maken met mensen die (professioneel) aan mijn lichaam zitten. Hierdoor is de verstandhouding van mij met mijn lichaam anders dan bij mensen zonder beperking. Denk bijvoorbeeld aan het aangeven van grenzen. Dit inzicht hebt ik pas onlangs gekregen. Toen ik met mijn maatschappelijk werker sprak over wat (seksuele)problemen die ik ervaarde in de relatie met mijn vriend, wees zij mij op de mogelijkheid die er in Reade is om gesprekken te hebben met professionals op dit vlak. Zo kwam ik bij de consulent seksuele gezondheid. Hier heb ik veel gesproken over de relatie die ik heb met mijn lichaam en hoe dit doorwerkt in mijn (seksuele) relatie met mijn vriend. Pijn is hierin o.a. een belangrijke boosdoener. Mijn vriend heeft bij een aantal gesprekken gezeten, wat hem veel inzicht heeft gegeven over mijn spina en de gevolgen hiervan op zowel seksueel vlak als de invloed op andere onderdelen van het leven. Zo was het bijvoorbeeld fijn dat de consulent seksuele gezondheid mijn vraag over zit- en lighoudingen samen met de ergotherapeut en fysiotherapeut ook vertaalde naar het op een prettige manier intiem kunnen zijn met mijn vriend. Ik ben er nog niet hoor, helaas heb ik ook negatieve ervaringen opgedaan in het verleden. Hiervoor ben ik doorverwezen voor een behandeltraject buiten Reade. Maar door deze begeleiding heb ik er wel meer vertrouwen in gekregen.”

“Na mijn klinische revalidatie ging ik door in een poliklinische traject. Bij de eerste controle afspraak bij de revalidatiearts heb ik zelf aangegeven dat ik veranderingen bemerkt had op het seksuele vlak. Ik vond het niet gemakkelijk om aan te geven, maar ben blij dat ik het toch gedaan heb. De revalidatiearts heeft mij toen doorgestuurd naar de consulent seksuele gezondheid. De gesprekken met haar hebben mij geholpen om de betekenis die ik gaf aan mijn seksualiteit en intimiteit te herwaarderen. In dit proces kwamen mijn partner en ik weer dichter bij elkaar te staan in onze communicatie, waardoor de lading van dit thema afviel. Ook het bespreken en inzetten van hulpmiddelen zijn heel helpend geweest. Maar zeker ook de inzet van de bekkenfysiotherapeut, zij heeft er o.a. voor gezorgd dat ik meer ontspannen ben, meer zicht heb op de veranderingen van mijn lijf en de invloed die ik hier zelf op heb, wat positief bijdraagt aan mijn zelfwaardering.”